Γαλαξίες.

Οι γαλαξίες αποτελούν τεράστια βαρυτικά συστήματα αστέρων, γαλαξιακών αερίων, αστρικής σκόνης και (πιθανώς) αόρατης σκοτεινής ύλης.Η ετυμολογία της λέξης προέρχεται από τα ελληνικά και σημαίνει άξονας από γάλα και αναφέρεται στον δικό μας Γαλαξία.

Οι Μεταβλητοί Αστέρες.

Στην αστρονομία ως μεταβλητός αστέρας χαρακτηρίζεται κάθε αστέρας του οποίου η λαμπρότητα αλλάζει με την πάροδο του χρόνου, παρουσιάζοντας μία κύμανση του φαινόμενου μεγέθους του. Μεταβλητότητα φωτεινότητας δεν παρουσιάζουν όλοι οι αστέρες, αλλά σε όσους παρατηρείται, αποτελεί ένα μόνιμο και σταθερό χαρακτηριστικό τους που μελετάται μέσω της καμπύλης φωτός, μιας συνάρτησης δηλαδή που περιγράφει τη μεταβολή της λαμπρότητάς του σε συνάρτηση πάντα του χρόνου.

Μαύρες τρύπες

Όταν ξεκινήσει η βαρυτική κατάρρευση ενός άστρου με μάζα μεγαλύτερη από 3,2 ηλιακές μάζες, τίποτα δεν μπορεί να τη σταματήσει. Τα εξωτερικά στρώματα του αστέρα συγκλίνουν προς το κέντρο του και η ύλη οδηγείται σε πλήρη σύνθλιψη. Παύει να είναι ύλη όπως τη γνωρίζουμε. Η μάζα του άστρου συγκεντρώνεται με ραγδαίους ρυθμούς σε όλο και μικρότερο χώρο και έτσι η πυκνότητα της ύλης τείνει να γίνει άπειρη.

Αστέρες Νετρονίων.

Όλα τα άστρα, όπως ακριβώς και οι άνθρωποι, γεννιούνται, εξελίσσονται και πεθαίνουν. Ο θάνατός τους όμως, οδηγεί στη γένεση άλλων αστρικών αντικειμένων, όπως είναι οι λευκοί νάνοι, οι αστέρες νετρονίων και οι μαύρες τρύπες. Η ενέργεια που εκλύουν τα άστρα οφείλεται στις θερμοπυρηνικές αντιδράσεις σύντηξης στον πυρήνα τους, οι οποίες μετατρέπουν αρχικά το υδρογόνο σε ήλιο και εν συνεχεία αυτό στα βαρύτερα στοιχεία, ακολουθώντας σε γενικές γραμμές τη σειρά με την οποία αυτά εμφανίζονται στον περιοδικό πίνακα των στοιχείων.

Εξέλιξή των άστρων (μέρος Β).

Μετά το στάδιο του ερυθρού γίγαντα, σε αστέρια σαν τον Ήλιο η περαιτέρω βαρυτική συστολή του πυρήνα, που αποτελείται πια από άνθρακα, δεν μπορεί να δημιουργήσει θερμοκρασίες ικανές να αρχίσουν νέο κύκλο πυρηνικών αντιδράσεων στο κέντρο. Παρόλα αυτά ο πυρήνας συστέλλεται σε μία πολύ συμπιεσμένη κατάσταση και η αύξηση της θερμοκρασίας, παρ' ό,τι δεν μπορεί να προκαλέσει καύση του άνθρακα, εν τούτοις προκαλεί έντονη καύση του ηλίου στο γειτονικό προς τον πυρήνα στρώμα.

Εξέλιξή των άστρων (μέρος Α).

Η όλη διαδικασία της εξέλιξης ρυθμίζεται από τη βασική αντίθεση ανάμεσα στη βαρύτητα και
την πίεση. Η βαρύτητα λειτουργεί πάντοτε, ενώ για να λειτουργήσει η πίεση αποτελεσματικά χρειάζεται παραγωγή ενέργειας από θερμοπυρηνικές αντιδράσεις.  ́Οταν λειτουργεί κάποιος τέτοιος μηχανισμός το αστέρι σταθεροποιείται προσωρινά, διαφορετικά η δομή του αλλάζει με γρήγορο ρυθμό.

Εσωτερική δομή των αστεριών.Οι βασικές εξισώσεις.

Το εσωτερικό των αστεριών είναι η περιοχή από την οποία δεν φτάνουν φωτόνια σε μας.  ́Ετσι, παραδοσιακά, η γνώση μας για την αστρική δομή βασίζεται σε θεωρητικούς υπολογισμούς με βάση φυσικές αρχές και σε ωρισμένα εξωτερικά χαρακτηριστικά όπως η λαμπρότητα, η μάζα και η ακτίνα των αστεριών. Η πιο βασική φυσική αρχή είναι ότι ένα αστέρι βρίσκεται σε ισορροπία όταν η πίεση του αερίου εξισορροπεί τη δύναμη της βαρύτητας.